KAYIP ÇOCUK

Kayıp çocuk
Kayıp çocuk
Kasırgalar,depremler,gelmiş geçmiş bütün felaketler…Yoruldum. Durun, durun artık. Susun ,susun…
Güneşi doldurdum içime nefes nefes ,yandım. Yağmur istedim ağzımı açıp göğe, ilk damlada boğuldum.
Bir masal anlatırdı annem, hayal meyal hatırlıyorum. Geceleri  açılan bir duvarın içinden çıkan iyilik perisiydi kahramanı. Hafızamı ne kadar zorlasam da detayları yok. Sanki o masalı hatırlasam annemi bulacağım. Sanki çocukluğuma dönebileceğim. Ama biliyorum, bunlar sadece sankiler…Yetişkin halim öyle söylüyor, çocuk yanımı katletmek için yıllarca uğraşıp tam başarmışken koskoca bir yetişkin oldurmayı bana ,savaşı kaybetmek ister mi hiç. Sen bir yetişkinsin bu masallara inanma sakın ;çocuk musun sen;büyüdün artık,ayakların yere bassın…Ayaklarım yere bastığından beri  mutluluklarım küçüldü oysa. Yüzümdeki o kocaman  tebessüm de…

Dün bir karar aldım. Yüreğimin en derinlerine hapsedilmiş, susturulmuş, küstürülmüş, küçümsenmiş çocuğun gönlünü almak için ,tekrar o neşeli kahkahalarını duymak için onun en çok sevdiği şeyi yapacağım.Yazacağım. Biliyorum o benim kelimelerimle dans etmeyi severdi. Ritmini duyacaktır cümlelerimin eminim. Dans etmeye başlayınca bulacağım onu. Sıkıca sarılacağım.

Yorum Gönder

0 Yorumlar